Pasfoto en solarshower

Hallo Iedereen!

Het is alweer 3 weken later en we zitten in Hanoi na een lange vliegreis waar ik later in dit blog op terug kom! Aangezien Niek het laatste blog heeft geschreven zal ik (Daniel) dit keer weer het blog schrijven. We beginnen op nieuwjaars-avond.

We staan die nacht op een camping vlak bij Queenstown en besluiten als oudejaars maaltijd pannenkoeken te maken, in eerste instantie een goed idee maar aangezien ons pannetje over totaal geen aanbaklaag beschikt, zitten we uiteindelijk een drapje rauw deeg met choco pasta te eten wat nog best lekker is, maar niet goed voor de maag... Oud en nieuw vieren we in Queenstown waar om 12 uur heel mooi vuurwerk wordt afgestoken, het is daarna alleen zo druk in alle cafe's dat wij om half 2 alweer braaf in ons bedje liggen. De 18 dagen die daarop volgen maken zeer veel kilometers in onze trouwe Toyota door de meest indrukwekkende landschappen. Haast achter elke bocht doet zich weer een nieuw landschap voor en wij zitten dan ook vaak met het probleem dat we de auto te vaak aan de kant willen zetten om foto's te nemen waardoor we niet echt opschieten. We hebben ook met het weer redelijk geluk, want waar het de eerste week overwegend regenachtig was hebben we nu veel meer zon, die we trouwens ook meer gaan waarderen door alle regen. Als een van de vele hoogtepunten bezoeken we Milford Sound, een meer die in de zee eindigt en omringd wordt door indrukwekkende bergen. Als we er naartoe rijden hebben we voornamelijk regen, maar als we er aankomen klaart het op en kunnen we genieten van blauwe luchten. Als we dan ook nog eens lezen dat Milford Sound een van de natste plekken ter wereld is met gemiddeld 7 meter regen per jaar, beseffen we al helemaal hoeveel we geluk we daarmee hebben. Als we terug rijden is het rond 4 uur en hebben wij allebei nog wel zin in een stevige wandeling, en daar komt onze puberale zelfoverschatting weer eens de hoek omkijken. We zien een track waar 6 uur voor staat. Als we er naartoe zijn gereden lezen we daar op een bordje dat deze wandelijng alleen voor zeer ervaren wandelaars is met professionele uitrusting, met Niek zijn Gympen en mijn half uit elkaar gevallen schoenen en onze 15 dagen tellende loop ervaring beginnen we toch maar aan de klus, anders is dat hele stuk toch ook maar voor niks gereden? Als we echter na 1 uur lopen al 3 keer een rivier zijn overgestoken op de blote voetjes en het ook nog een beetje begin te regenen zien we in dat dit misschien geen groot succes is en lopen we maar met een gekraakt egootje terug. Aangezien we de hele tijd op gratis campingplekken staan hebben wij een maand lang geen beschikking over de douche, nou is dat de eerste dagen niet erg maar na 2 weken begon het bij ons toch wel te kriebelen, als we dan door een stad rijden waar we een zwembad zien besluiten we de plannen om die dag een paar rotsen te bezoeken uit te stellen en uren te gaan staan douchen, van de glijbaan, in de sauna en een paar baantjes te trekken. Als herboren lopen we weer naar buiten en zijn we weer klaar voor een weekje geen douche. En dan vliegt de tijd in onze mooie auto voorbij,3 dagen voor dat we onze auto moeten inleveren staan we naast een Duitse jongen die naar ons toekomt met het voorstel om een halve salami worst (aangezien hij geen hele opkon) tegen twee van onze lekkere biertjes te ruilen. Dat lijkt ons een prima deal en zo zitten we 's avond aan de kust gezellig met z'n drieen een biertje te dringen met stukjes salami. We praten tot de kleine uurtjes over studiekeuzes en reizen en als we de volgende dag afscheid nemen drukt hij ons op het hard om hem een keer in Munchen op te zoeken. Zo kennen we nu in ongeveer elke grote stad in Duitsland wel mensen die we op kunnen zoeken dus onze volgende reisbestemming is alvast bekend!
Als we op 18 januari onze auto moeten inleveren maakt de Toyota het nog even spannend voor ons. Op de laatste 40 kilometer, van de 4800 kilometer die wij met onze auto in totaal hebben gereden, gaat het olielampje even aan en na 100 meter weer uit. We besluiten toch even bij het tankstation te stoppen om ernaar te kijken maar als zij ons vertellen dat we naar een garage moeten om bij de olietoevoer te kunnen komen, besluiten we het er maar op te wagen en het laatste stukje door te rijden met ons hart vast. Gelukkig blijft het lampje uit en komen we zonder deukjes en krassen onze auto weer inleveren. In de eerste week habben we een solar shower gehuurd, dat is een zak met water die je in de zon kan leggen om zo toch nog overal een douche te kunnen hebben, alleen die blijkt bij de eerste keer vullen zo lek als een mandje en dus onbruikbaar, dat is balen en we verheugden ons al om de 25 dollar terug te claimen alleen helaas laten wij de kapotte douche liggen bij de camping. Heel stom en wij zagen het ook al wel gebeuren dat we daardoor nog een boete zouden moeten betalen voor een lekke douche. Als wij de auto inleveren besluiten we het maar hard te spelen en een beetje chaggie te doen over de douche en te zeggen dat we dat onbruikbare ding maar hebben weggegooigd. Gelukkig werkt het en krijgen we als excuus een gratis busrit naar het vliegtuis, beter dan we hadden durven hopen dus dat aanbod nemen we gelijk aan. En dan beginnen we aan de langste reis van ons leven waar we in totaal 5 keer gaan vliegen. We overnachten eerst op het vliegtuig van Christchurch waar we de volgend ochtend vroeg naar Auckland vliegen. Als we daar aankomen hebben we een dag daar te besteden en omdat we Auckland grotendeels gezien hebben besluiten we omdat we helemaal in de sport modus zitten door al dat gewandel de fitness op te zoeken. We zijn natuurlijk niet van plan daar voor te betalen dus we gaan naar een goeie fitness waar we vertellen een jaar in Auckland te wonen. We vragen wat over de prijzen en krijgen daarna een gratis keer uitproberen aangeboden die we natuurlijk met open armen aannemen. Na twee uur lekker zweten zit het ook weer veel lekkerder in het vliegtuig alleen moeten we helaas boeten voor 4 maanden niet sporten en zitten Niek en ik nu nog steeds krom van de spierpijn. Onze reis zet die middag voort vanaf Auckland wat wij bij deze graag tot het beste vliegveld ter wereld willen uitroepen! De reden daarvoor is dat na de incheck de mensen met wiskey, rum, tequila en andere exotische drankjes in de rij staan die wij kunnen proberen. En gratis, daar houden wij Nederlanders van dus wij zeggen geen nee waardoor wij heel gezellig het vliegtuis in stappen naar Sydney. Daar staan we een paar uur stil en vliegen we door naar Taiwan in 9 uur, 3 uur wachten en weer 3 uur vliegen naar Bangkok. De tijdzones waren wij op dat moment allang vergeten en op Bangkok konden wij alleen maar denken aan slapen. Wel worden wij gelijk overvallen door een geluksgevoel bij het uitstappen van het vliegveld. De geluiden, geuren en de drukte van Azie komen je gelijk tegemoet en dat bevalt ons prima en doet ons met zeer warme gevoelens terugdenken aan Indonesie. We gaan gelijk naar een hotel waar we om half 2 's middags besluiten een dutje te doen. We zetten de wekker om 4 uur om dan wat te eten en weer vroeg naar bed aangezien we de volgende dag ook weer om half 3 in de nacht moeten opstaan. Het wordt alleen duidelijk hoe moe we zijn als we de wekker om 4 uur missen en ik om half 9 's avonds wakker wordt en Niek wek. We besluiten er een extra wekker bij te halen voor wat meer geluid en maar gewoon door te slapen. Op die manier zien wij intens weinig van Bangkok maar slapen we wel lekker 13 uur. Vervolgens staan we midden in de nacht op voor onze laatste vlucht naar Hanoi, ook die verloopt goed alleen maak ik het bij de douane nog heel even spannend. Wij hadden van te voren al netjes een letter of approval aangevraagd en konden we bij aankomst een visa on arrival aanvragen, hiervoor moesten we alleen maar eventjes een papier in te vullen en een pasfoto in te leveren. Helaas heb ik mijn pasfoto in mijn grote tas laten liggen wat even kort voor paniek zorgt maar gelukkig blijkt de Vietnamese douane heel welwillend en voor 2 dollar wil een douane beambtenaar wel een goedkope digitale fotocamera een nieuw pasfoto van mij te maken. Zo staan we dan na 3 dagen reizen in Hanoi, we genieten van de goedkope prijzen en de vriendelijke blikken. We vinden een zeer gezellig hotel midden in het centrum, we drinken een biertje op een dakterras en niet geheel onbelangrijk: we brengen onze ranzige, en dan overdrijf ik na zo weinig douchen en veel zweten bij berbeklimmingen niet, kleding naar een Vietnamees vrouwtje die ze voor 1$ per kilo voor ons wil wassen, strijken en opvouwen. Ze heeft geen idee waar ze aan gaat beginnen.

Nu zitten we in een gameroom waar naast mij een jongetje druk Call of Duty aan het spelen is en de muis driftig heen en weer beweegt. Niek skyped nu met een vriend en de eerste dag in Hanoi zit er weer op! Dat was het dan alweer voor deze keer, we zij over 3 weken weer terug te met leuke verhalen in ons dan alweer 1 na laatste blog. We hopen dat alles goed gaat in het koude Nederland en we missen jullie tussen het genieten door!