Knakworst met Calvé
Door: Niek Nanninga
Blijf op de hoogte en volg Niek en Daniël
31 December 2013 | Nieuw Zeeland, Queenstown
Vlak voor het nieuwe jaar is het alweer drie weekjes geleden dat ons vorige blog 'In goon we trust' is verschenen. Hoog tijd voor een nieuwe update van onze reis. Allereerst natuurlijk voor al onze trouwe volgers: alvast een heel gelukkig en gezond 2014 gewenst!
Maar waar waren we ook alweer gebleven. Het vorige blog schreven we vanuit Airlie Beach. We hadden net onze fantastische Whitsundays tour afgerond en het is al vaak gezegd in onze blogs, maar wat is er in die tussentijd veel gebeurd. We nemen de bus van 07:00 in de ochtend naar onze volgende stop: Mission Beach. Een plek waar we onderanderen onze Skydive willen doen. We stappen de bus in, waar ik al helemaal content ben met het feit dat er WiFi in de bus is en een oplader voor je telefoon. Al met al ben ik de 9,5 uur durende busreis wel zoet geweest. Daniel's smartphone is ongelukkigerwijs al in Indonesie gesneuveld, dus hij heeft een ouderwets boek gelezen en wat muziek geluisterd, ook leuk. We komen aan in Mission Beach, op het eerste oog een niet heel bijzonder stadje, maar we zien een reisbureau en gaan inventariseren naar onze Skydive. Bij het uitstappen van de bus valt ons de met wolken bedekte lucht al op. En naast filmpjes kijken in de bus heb ik natuurlijk ook eventjes het weerbericht gecheckt en dat zag er niet zo rooskleurig uit. Met een lichte spanning stappen we het reisbureau binnen, we willen namelijk wel echt springen een dezer dagen. De mevrouw van het reisbureau is gelukkig aardig, maar ze zegt wel dat het als het weer het niet toestond, er niet wordt gesprongen. Morgen is, qua voorspelling, de ergste dag. Kan het dan misschien vandaag nog? Nee dat kon niet. Morgen is ze ook al volledig volgeboekt. Waar we ons tot nu toe altijd door de reis heen mazzelden, waren we oprecht eventjes bang dat het hele feest niet doorging. Overmorgen kan wel. Al druk telefonerend weet ze een plekje voor ons te veroveren. We moeten wel eventjes de bus omboeken, maar ach, zo flexibel zijn we dan ook wel weer, wel nog eventjes een dag wachten dus.
Aangezien Daniel en ik onder de categorie 'doe-mensen' vallen, verkiezen we een wandeling door het regenwoud boven het heerlijke zwembadje bij ons hostel. Na een kleine 45 minuten lopen zijn we aan de andere kant, we zijn nog niet onder de indruk en besluiten de extra route te nemen door dicht begroeid regenwoud. Wel krijgen we te horen dat dit ook het habitat is van diverse spinnen. Nu ben ik mijn ervaring met de 'Huntsman Spider' nog niet vergeten op ons laatste wwoof adres, toch krijg ik de twijfelachtige eer om voorop te lopen en dus te dienen als spinnenwebremover. In het begin ben ik behoorlijk op m'n hoede, maar we praten met een Zwitsers meisje en een Columbiaan wat over voedbal en ik laat m'n pantser even zakken. Ondertussen loop ik niets vermoedend richting een, over het pad hangend, spinnenweb met een spin zo groot als m'n uitgestrekte hand. Op het laatste moment zie ik hem en van schrik val ik achterover op m'n kont. Dit uiteraard onder luid geschater van mijn trouwe makker Daniel en de internationale vrienden. We vervolgen onze weg. Na de wandeling hadden we flink trek. Wij lopen naar de Woolworths (een soort van Aldi/Albert Heijn). Deze blijkt om 17:00 gesloten te zijn. Gelukkig is er nog een videotheek open waar we een pot saus kunnen kopen. Wij zouden koken voor onze Engelse vrienden James en Lucy en hebben ze getrakteerd op rijst met saus. Onder het mom van 'less is more' hebben we het weggewerkt. Goedkoop was het in ieder geval wel. En dan toch wel het hoogtepunt van de afgelopen week. De Skydive!
We worden opgehaald rond de middag door een Skydive busje die ons naar het hoofdkwartier brengt. Hier krijgen we een briefing over wat we wel en wat we vooral niet moeten doen. We hebben gekozen voor een 'dedicated video', dat wil zeggen dat er iemand met je meespringt en dat hij een HD film van je maakt. Het kost een paar duiten, maar nu achteraf kan ik zeggen dat het elke euro waard is. Na een tijdje worden we opgeroepen en naar het busje gestuurd die ons naar het vliegveld brengt, inmiddels al helemaal bepakt en bezakt. We lopen naar het vliegtuig terwijl we worden geintervieuwd door onze cameraman en dan begint het opstijgen. We hebben een skydive van 14.000 voet, omgerekend 4,2 km! Daniel is lichtelijk nerveus en ik hou me er verbazingwekkend cool onder. Steeds hoger en hoger met een geweldig uitzicht over het regenwoud. Dan gaat het rode licht aan, dit betekent bril op. Het oranje licht springt aan, we bewegen ons richting de deur. De deur gaat open en een wervelwind komt het vliegtuig binnen. Groen! Een voor een, met een pauze van ongeveer 15 seconden, springen de mensen voor mij het vliegtuig uit, waaronder ook
Daniel. Nu voel ik de adrenaline stijgen. Op de een of andere manier stond mijn instructeur erop dat ik in de camera zou schreeuwen 'mama ik ben aan het skydiven'. Een zin die ik niet heel mannelijk vond, maar op het moment supreme kwam er niet meer uit dan 'Mammaaaa......SKYDIVEN!' De instructeur besloot dat hij het ook voldoende vond en dan val je... En nu is het lastigste gedeelte van dit blog aangebroken, beschrijven hoe het voelt om in vrije val te zijn. Ik had gedacht dat het hetzelfde was als zo'n attractie in een pretpark waar je een vrije val van een paar seconde ondervindt, niets is minder waar. Het geeft zo'n enorme kick! De eerste paar seconden heb ik alle scheldwoorden die ik in het Engels kende uitgeschreeuwd, geweldig. De vrije val duurde rond de 50 seconden en toen de afdaling met de parachute. Een prachtig uitzicht en landen op het strand. Na afloop stond ik nog helemaal te stuiteren. Daniel's lichaam reageert anders dan het mijne. Zijn lichaam is nog een uur behoorlijk van slag, wat gepaard gaat met hevig zweten. Maar ook namens Daniel kan ik zeggen dat het echt de ervaring van je leven is.
Diezelfde dag nog rijden we verder naar onze eindbestemming: Cairns. Nooit meer zullen we een Greyhound bus instappen, een raar gevoel omdat dit onze manier van transport was de afgelopen vijf week. In Cairns merk je echt dat je dichter bij de evenaar begint te komen en dat het er behoorlijk vochtig is. Wij hadden een luchtvochtigheid van rond de 70%, maar 90% is ook geen uitzondering deze tijd van het jaar. We hebben nog, als echte Hollanders, een fiets gehuurd en zijn een beetje rond Cairns gereden. Na 's avonds nog in de lokale kroeg te hebben rondgekeken en wat gepraat te hebben met wat locals, nemen we het vliegtuig terug naar Sydney. In Sydney nemen we afscheid van James en Lucy. Twee ontzettend grappige Engelsen die de afgelopen twee week leuk reisgezelschap zijn geweest. Wij beleven nog een laatste dag in Sydney voordat Australie er echt op zit. Al vijf week eerder hadden we tegen elkaar gezegd dat we Australie zouden afsluiten met een biertje bij het Opera House, al terugkijkende op de mooie momenten die we daar beleefd hebben. Als ik Australie moet beschrijven dan is het echt een land met enorm mooie dingen. De gratis BBQ's en zwembaden, alles is er schoon en goed geregeld en ontzettend aardige en gastvrije mensen. Een land om niet snel te vergeten.
Maar nu breken we een nieuw hoofdstuk aan, Nieuw-Zeeland. Een land dat we alleen kennen als woord, als begrip. En iedereen die terug komt uit Nieuw-Zeeland is er positief over. We nemen onze China Airlines vlucht naar Auckland. Dit keer helemaal zonder problemen, geen dokters, geen hysterische stewardessen. Heerlijk! We komen aan in Auckland. Een stad met een indrukwekkende toren, maar op zich een stad als alle anderen. Nu klinkt dit een beetje verwend, maar als je net uit Sydney komt, moet je als stad heel erg je best doen om dat te overtreffen. Dit is wel de stad waar ik mijn negentiende verjaardag vier! Op 22 december heeft Daniel een aantal leuke verassingen voor mij in petto. 's Ochtends bel ik eventjes met mijn ouders en dan is het cadeautjestijd. Ik krijg een mooi t-shirt van Sydney (die ik terwijl ik aan het typen ben nog steeds draag) en een pak spelkaarten dat goed van pas komt (aangezien het vorige setje uit Nederland doordrengd is met Goon). Daarna lopen we naar een muziekwinkel. Na 3,5 maand op drumrantsoen te zijn geweest, kan ik me mooi uitleven op een Remo drumstel van over de 4000 dollar (was misschien een leuk verjaardagscadeautje geweest, ouders?). Daarna lopen we door naar de supermarkt, waar we Nederlandse salami kopen (en wij als critische fijnproevers hebben inderdaad geconstateerd dat het Nederlandse salami is!). In Indonesie hadden we in Lovina (bij ons snorkelavontuur) twee Nieuw-Zeelanders ontmoet en destijds hadden ze beloofd dat als wij in Auckland waren, we ze even een belletje moesten geven. Nou, deze belofte waren wij uiteraard niet vergeten en we hebben lekkere Mojito's met ze op een mooi terras aan het water gedronken. De rekening splitten kennen ze in Nieuw-Zeeland niet, dus dat maakte de drankjes nog een stukje lekkerder. Aan het einde van de dag heeft Daniel nog een leuke verassing voor me, we gaan naar de nieuwe film van de Hobbit! Extra speciaal omdat deze film gefilmd is in Nieuw-Zeeland. Op het grootste scherm dat ik ooit heb gezien in m'n leven hebben we er flink van genoten. Een kort nachtje, want over twee uurtjes moeten we opstaan voor ons vliegtuig naar Christchurch en hier gaat het avontuur echt beginnen!
We komen veilig aan in Christchurch. Nu zijn wij allebei niet zo van het lezen (denk aan de gemiste bus in Surfers Paradise). Als we het adres van ons verhuurbedrijf opzoeken van de camper, staat er met niet zulke kleine lettertjes onder: graag minstens 48 uur van te voren bellen als je wil worden opgehaald van het vliegveld. Tja, die kunnen we op het lijstje zetten van niet zulke slimme acties van de gebroeders Kamminga/Nanninga. De shuttlebus gaat ons dus niet ophalen naar de plek waar onze camper staat, dus gaan we maar lopen. We zien het maar als een goede oefening voor de toekomstige hikes in Nieuw-Zeeland. We lopen eerst het verkeerde gebouw binnen, waar alle camperwrakken worden opgeslagen. Rijden is dus niet geheel zonder risico's. Al snel vinden we het goede gebouw en een aardige vrouw vertelt hoe alles werkt. Na een klein halfuurtje uitleg rijden we weg! En wat een geweldig gevoel is dat! Met z'n tweeën in de caravan, een heel groot gevoel van vrijheid. Eerst doen we flink inkopen in de supermarkt, zodat we ook in de wildernis het een aantal dagen kunnen uithouden. Het is inmiddels eerste kerstdag, we denken al kwijlend aan de lekkernijen die er waarschijnlijk vanavond bij onze families op de tafels zullen staan. Wij trakteren onszelf maar op 150 gram kip door de rijst p.p. in plaats van 100 gram. We rijden naar Mount Cook, de hoogste berg in Nieuw-Zeeland. Het weer is helaas niet al te best, grote regenbuien en een strak grijze lucht. De natuur is alleen echt adembenemend. We hebben het echt nog nooit zo mooi met z'n allen gezien. Grote gletsjers op puntige rotsen overal om je heen. Dan als je de bocht om gaat een enorme vallei met watervallen en weer die enorm grote bergen om je heen. Het rijden is echt een feestje. We hebben eigenlijk geen plan voor de komende dagen en dat maakt het reizen zo ontzettend leuk. Je kan ingaan op tips van medereizigers en je hebt geen enkele verwachting, waardoor eigenlijk altijd aangenaam verrast wordt. Soms dan staan we op een campingplek en we zien in de verte hoog in de bergen drie watervallen. Dat wordt het doel van de dag en we lopen er heen en beklimmen de berg. Soms zien we een bordje staan met dat het niet wordt aangeraden om van de paden af te gaan. Voor zover wij weten betekent afraden nog altijd niet verbieden dus op ons hoede betreden wij de waterval. Wat geweldig! Brokken ijs van de gletsjer om je heen, en je hebt het idee dat je zelf het pad 'ontdekt' hebt. Voor de ongerust ouders, we hebben uiteraard slechts die ene keer het bordje genegeerd, voor de rest houden wij ons keurig aan de regeltjes:) Deze spontane acties zorgen ervoor dat we toch een witte kerst hebben gehad, doordat we 1000 meter hadden geklommen en opeens door de sneeuw liepen. En als je dan ook nog aan de overkant lawines ziet denk je al helemaal: beter dan dit wordt het toch niet! Voordat ik het blog afsluit heb ik nog een twee verhalen. We houden vanaf 5 september, het begin van onze reis, houden we een dagboek bij en nummeren we de dagen. Op dag 113 (26/12/13) hadden we het even gehad. Er was weer een flinke wind komen opsteken, ik had een pannetje met keiharde spaghetti voor me liggen die maar niet warm wilde worden. Het gasflesje begaf het en het zag ernaar uit dat we geen maaltijd hadden. We vinden een aardige Japanse jongen die in z'n eentje aan het fietsen is door het gehele Zuidereiland (dan verdien je gelijk al ons respect). Hij was zo aardig om ons zijn gasflesje te lenen en wij kregen weer hoop. We hadden namelijk spaghetti met pesto in gedachten. Bij gebrek aan koeling hadden we smac (ingeblikt vlees) gekocht. Toen ik als chef alles door elkaar gooide, bleek de lekkere groene pesto naar mint en drop te smaken, deed de geur van smac me sterk denken aan wat we altijd 's avonds aan onze poes geven en sneed Daniel zich lelijk aan het blik van de smac. Al met al, we zaten er doorheen toen het tot overmaat van ramp begon te regenen. Die volgende dag slapen we op een andere plek en willen we voor de gezelligheid een vuurtje stoken. We zagen al de restanten liggen van een ander kampvuur dus we dachten, dat kan wel. Al snel komt een vrouw naar buiten en ze zegt dat er een totale 'fire ban' is in dit gebied met enorme boetes als gevolg. De vrouw, genaamd Tineke, bleek oorspronkelijk uit Nederland te komen en we raken aan de praat. Ze nodigt ons uit voor een biertje in haar camper en we raken aan de praat. We beginnen het over Nederland te hebben en over het Nederlandse voedsel. Dan zegt Tineke dat ze nog een wel een blik knakworsten heeft staan! Nog geen 5 minuten later zitten we aan de knakworst met de originele Calve mayonaise! Opslag zijn wij onze slechte ervaring van dag 113 vergeten.
Dit was het einde wat betreft de verhalen. Elke dag opnieuw verrast Nieuw-Zeeland ons weer met de enorme schoonheid. Het gehele Zuidereiland is een highlight opzich en achter elke bocht kan je iets nieuws ontdekken. Het valt eigenlijk met niets te vergelijken. Nu zitten we op oudjaarsdag in Queenstown en gaan we samen 2014 in (twaalf uur eerder dan jullie). Wat genieten we hier ontzettend. Soms denken we (op dagen als 113) terug aan Nederland en onze familie en vrienden. En 24 maart is dichterbij dan we denken.
Het ga jullie allemaal goed, we houden jullie op de hoogte en nogmaals een ontzettend goed 2014 gewenst namens ons allebei!
-
31 December 2013 - 09:58
Cobie Kamminga:
Lieve Daniel en Niek,
Al weer een prachtig verhaal, gelukkig is een dag 113 (!) zeldzaam want wat een schitterende ervaringen!
Gelukkig Nieuwjaar!
Liefs, Erik en Cobie -
31 December 2013 - 16:27
Ria:
Wij hebben geen boek meer nodig! Heerlijk Niek, jullie verhalen!!
Vandaag - dag 365 - hebben we de top 2000 als achtergrond en knalt je broer gaten in z'n handschoenen. Ik denk aan je en wens jullie allebei een geweldig nieuw jaar toe. Liefs Ria
Ps: ik kijk nu al uit naar de skydive film. Leuke instructeur :) -
31 December 2013 - 16:52
Nanco:
Hallo knakworst met Calvé hier oliebollen met poedersuiker. Mooie belevenissen en leuk dat jullie kans zien om verschillende manieren van vakantie houden uit te proberen. Ga zo door!
P.s. Jullie maken ons wel heel nieuwsgierig naar Nieuw Zeeland. -
31 December 2013 - 16:53
Nanco:
Hallo knakworst met Calvé hier oliebollen met poedersuiker. Mooie belevenissen en leuk dat jullie kans zien om verschillende manieren van vakantie houden uit te proberen. Ga zo door!
P.s. Jullie maken ons wel heel nieuwsgierig naar Nieuw Zeeland. -
31 December 2013 - 18:00
Henriette:
Ha Niek en Daniel,
Een heel goed 2014 toegewenst! Jullie verslag lezend lijkt 2013 niet te overtreffen. Wat een diversiteit aan ervaringen. Eenzelfde fantastische voortzetting dan maar.
Liefs van Henriette Nanninga -
01 Januari 2014 - 21:06
Grietha:
Hallo Niek en Daniël. Het is jammer dat het zo duur en ver weg is, anders boekten we zo een reis naar Nieuw Zeeland. Je vertelt het zo beeldend, dat je gewoon zin krijgt om dat ook te zien. Ook alle grappige verhalen zijn super. Ik zie je zo dat vliegtuig uitspringen al roepend om je moeder. Mogen wij de film ook zien als je thuis komt? En die sprong naar de grond voor die spin, ik begrijp je volkomen!! Geniet nog maar een poosje, want je hebt nog 82 dagen. Valt mee hoor. -
04 Januari 2014 - 15:18
Trijntje Dijkstra:
Hallo Niek en Daniel,
Met veel plezier jullie verslag gelezen want zo mooi beschreven wat jullie allemaal meemaken.
Jullie hebben wel lef zeg met die sprong dan is het niet zo gek als het zweet je nadien uitbreekt en je op je kont valt als er een enorme spin je aankijkt.
Ik wens jullie nog een geweldige mooi tocht en prachtige dagen/avonturen toe en alle goeds voor 2014 -
05 Januari 2014 - 17:23
Marit:
Hee Niek en Daniël!!
Heb genoten (en af en toe hard gelachen) van jullie verhalen jongens! Klinkt super allemaal! Ben vooral erg jaloers op het skydiven, wat moet dat super zijn joh! Hoop dat jullie een fijne jaarwisseling hebben gehad. Wens jullie een super tijd in Nieuw Zeeland toe!
Liefs Marit -
09 Januari 2014 - 12:28
Willem En Greet:
Hallo Daniel en Niek
Bedankt Daniel voor je fraaie kaart: prachtig daar! We waren blij verrast van je te horen..je moeder gaf je blogadres aan ons door. Prachtige verhalen van jullie. om jaloers op te worden! Een gelukkig nieuwjaar en geniet vooral!! Hartelijk groet van ons. Willem en Greet -
18 Januari 2014 - 01:56
Berber & Rieks:
Hoi Daniel en Niek,
zojuist hebben wij (nu pas) al jullie blogs gelezen en regelmatig geschaterd. Wat een mooie reis, wat een leuke avonturen en wat doen jullie het leuk samen! Wij hebben het hier ook heel fijn maar worden door jullie verhalen erg nieuwsgierig naar die kant van de wereld (en de goon). Wij reizen 31 januari terug naar Nederland en zien er naar uit om straks jullie foto's te zien en verhalen te horen. Geniet nog veel de komende weken, die om zullen zijn voor jullie het weten.
Groeten uit warm Santiago. Berber & Rieks
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley