Broodje slang

Hallo Iedereen!

Het einde van onze reis komt nu erg dichtbij en het is dus hoog tijd voor ons laatste blog, geschreven vanuit Azie! Ik (Daniel) zal dit keer de auteur zijn.

De dag nadat ons laatste blog verscheen gaan we met een tour langs de Mekong-delta omdat een scooter huren voor een paar dagen lastig was zoals Niek heeft beschreven. De tour laat ons hele mooie landschappen zien en laat ons bovendien ook genieten van de culinaire hoogtepunten in Vietnam. De tweede dag van de tour komen we voor de lunch bij een mooi restaurant waar op een bbq slangen en ratten worden bereid. Avontuurlijk en nieuwschierig als dat wij zijn bestellen we een lekkere slang. Als de slang in stukken wordt geknipt om het enigzins eetbaar te maken komen de eieren ons toegemoed gerold! De kok is daarover zeer enthiousiast en verteld ons dat dat een ware delicatesse is, ook al hebben wij daarover nogal onze twijfels. De rat smaakt eigenlijk best goed maar dat komt door de goede kruiden, de slang daarentegen heeft niet eens zo'n hele slechte smaak maar de structuur van een autoband met veel graten erin, geen succes. En oja, de eieren zijn wel te doen alleen een beetje droog! Na een mooie tour vertrekken we de volgende dag naar Cambodja, Phom Phen. Tijdens de busreis van Saigon naar de grensovergang haalt een man dollars op zodat hij de visa voor de hele bus tegelijk regelt. Als wij ons geld tevoorschijn halen kijkt de man een beetje zuinigjes naar ons dollarbiljet. Hij keurt onze dollars af, omdat hij ze te gekreukt vindt. Dat is niet zo best want ander cash hebben we niet. Gelukkig zit er een Amerikaan in de bus die ons 100 dollar biljet wel voor 5 brandschone 20 dollar biljetten wil ruilen, waardoor we verder zonder problemen Cambodja inkomen. De stad zelf is eigenlijk niet veel maar de Killing Fields zijn heel heftig. We zijn er eigenlijk de hele dag wat door in de war maar wel goed om zoiets te zien voordat je de rest van het land bezoekt, zodat je het land zelf wat beter begrijpt. Na de Killing Fields bezoeken we ook de Tuol Sleng gevangenis S-21 waar geleerden en mensen die zich ook maar enigzins verzette tegen het regime van Pol Pot werden vastgezet en gemarteld. Iets heel anders, twee dagen later maken we kennis met het nachtleven. We gaan een drankje doen met wat andere Nederlanders die we in het hotel hadden ontmoet. We worden aangesproken door 3 Zweedse mannen rond de 30 die ons op drankjes trakteren, top. Het is heel gezellig en na een paar uur gaan we met z'n allen in de tuk-tuk op weg naar een karaoke bar. We komen uit bij een heel chic en nogal leeg hotel waar we een zaal krijgen toegewezen. Eigenlijk was het hotel al gesloten, maar de Zweed is aardig overtuigend. Flessen drank worden binnengedragen (Niek neemt vanwege de medicijnen een lekker colaatje) en dan maar zingen! Super gezellig en rond 4 uur 's nachts belanden we in bed waardoor we helaas door de wekker die 3 uur later afgaat heenslapen. Hierdoor missen we onze bus naar Battambang, dat is goed balen maar gelukkig kunnen we dezelfde middag alsnog een bus krijgen waardoor de schade beperkt blijft. Battambang is een leuk plekje waar we zelf een scooter huren waarmee we de omgeving verkennen. We krijgen een schakel scooter mee maar als we de eigenaar vertellen dat we daar nog nooit op hebben gereden wordt hij wel een beetje nerveus. Na twee proefrondjes wil hij ze na wat discussieren eindlijk meegeven en aan het einde van de dag zijn we volmaakte scooterbestuurders, en met 150 cc zou ik het eigenlijk wel een motor willen noemen. Na Battambang reizen we door naar Siem Riep. Tijdens de busreis wordt zoals gewoonlijk de muziek keihard gedraaid en zijn er voorin de bus de muziekclips te zien. We komen erachter dat tijens elk nummer een vrouw poetisch kijkend door een bloemenveld loopt en na 10 seconden verschijnt er een maar vanachter een boom die haar probeert de versieren maar dat wijst ze af. Dat gaat de rest van het nummer door tot het einde wanneer de vrouw toegeeft en ze gelukkig samen zijn. Na 10 van die toneelstukjes begint dat behoorlijk je neus uit te komen en het is ons een raadsel hoe zij er zelf wel dag in dag uit van kunnen genieten. In Siem Riep bezoeken we de wereldberoemde Angkor Wat, door een zonsopgang te gaan bekijken hebben we even de hoop dat wij misschien een van de enige gekken zijn die daarvoor rond 5 uur opstaat maar helaas blijken er honderden hetzelfde idee te hebben dus is het een drukte van belang. De tempels zijn ongelovelijk indrukwekkend en na twee dagen hebben we nog steeds lang niet alles gezien, je zou hier echt weken kunnen ronddwalen en elke dag nieuwe dingen ontdekken. We gaan door naar Kratie waar we voor 2 dollar pp kunnen overnachten en lekker Nederlands kunnen rondfietsen wat ons na zo'n lange tijd niet fietsen zeer goed bevalt. Na Kratie vertrekken we naar Sen Monorom waar we een scooter huren om wat verder het achterland in te trekken en wat minder toeristen te zien. Dit lukt zeer goed als we bij een stoffig doorpje belanden 50 kilometer van de stad verwijderd dichtbij Vietnam. We vinden de enige guesthouse, waar duidelijk niemand heeft geslapen voor de afgelopen maanden en de eigenaar spreekt geen woord Engels. Eigenlijk vinden we dat super want in Cambodja valt het ons op hoe ongelovelijk veel mensen hier hun vakantie doorbrengen terwijl wij thuis, misschien het naive, idee hadden dat dat er niet zo heel veel zouden zijn. Als wij tegen de avond naar het dorpje lopen om wat eten te halen stopt een grote nieuwe wagen en biedt de bestuurder ons een lift aan. Het blijkt een Belg, die de baas is van de rubberfabriek. Een aardige man die niet begrijpt wat wij hier doen. Als wij hem vol trots vertellen dat we van de 'beaten track' afwillen is het enige wat hij daarop te zeggen heeft. 'maar waarom hier?! Er is hier niks!' Nouja wij vonden het in ieder geval top. Na Sen Monorom gaan we naar Ban Lung waar we een jungle track doen en slapen onder de sterren in een hangmat. Daarna zit onze tijd in Cambodja er alweer op, de tijd in Cambodja is voorbij gevlogen en zeer goed bevallen. Het grootste pluspunt van het land zijn de mensen, ik heb nergens zulke aardige mensen ontmoet. Iedereen groet je en loopt met een glimlach rond, echt een super ervaring.
Als we met de bus bij de grenspost van Laos aankomen komt er een man die ons naar een overdekte ruimte leidt waar we papieren in moeten vullen. Hij is ons aan het opjutten omdat hij zegt dat we laat zijn. Wij hebben daarvoor 3 uur moeten wachten 5 km voor de grensovergang op de bus die het laatste stukje zou rijden dus dit vinden we een beetje oneerlijk. Als hij dan vervolgens per persoon uit zijn hoofd de prijs bedenkt die zij moeten betalen afhankelijk van het land waaruit je komt, hebben we al helemaal geen vertrouwen meer in de zaak. We besluiten met wat anderen het zelf te doen, dus benen we met ons paspoort en papieren in de hand naar buiten op weg naar de grensovergang. Hier overviel ons toch wel het gevoel dat we al echt op reizigers beginnen te lijken. Uiteindelijk zijn we eerder dan de groep in Laos, maar besparen we slechts 5 dollar p.p., maargoed dat is toch een paar biertjes. Nouja voor Niek een paar blikjes cola, hij mag nog steeds niet drinken. In Laos is de eerste stop die we doen the 4000 Islands. Een hele relaxte plek met schitterende natuur waar we een paar dagen chillen. Ook horen we daar goeie verhalen over het noorden van Laos waardoor we verder alleen in Pakse een dag stoppen en daarna 24 uur in de bus reizen om gelijk in Luang Prabang in het noorden aan te komen. De busreis loop best goed met een comfortabel bed voor de nacht. Luang Prabang is een mooie stad met een goede sfeer. De tempels zijn ook mooi alleen merken we dat wij na 4 maanden tempels onze intresse daarin wat beginnen te verliezen. Ik vrees dat we wat verwend zijn geraakt. Luang Prabang staat erom bekend dat alle bars rond 10 uur sluiten waarna alle toeristen zich met tuk-tuk naar de bowlingbaan begeven. Ook wij doen dit met een groepje Engelsen. Best lachen om midden in de nacht te bowlen, weer eens wat anders dan dansen. Na Luang Prabang gaan we met de bus en de boot verder naar het noorden. Hier gaan we met de backpack op de rug hiken en komen we eindelijk in gebied zonder internet wat ons zeer goed bevalt. Na een klim komen we bij een zeer afgelaten dorpje waar geen enkele toeristische voorzieningen zijn en je gewoon naar een huis toe moet lopen om te vragen of je daar mag slapen. Echt een geweldige ervaring en je krijgt op dat moment echt het gevoel dat je aan de andere kant van de wereld bent. Bij een ander dorpje neemt een jongen ons mee vissen. Hij haalt met een harpoen binnen de korste keren wat vissen uit de rivier. Hoe hij dat doet is ons een raadsel want na beiden een kwartier turen in troebel water hebben we geen vis gezien. Hij roostert ze op een vuurtje waarna we ze opeten. Lekker een leuk om mee te maken. Na de dorpjes komen we weer terug in Luang Prabang waar we zonet een kookcursus hebben gevolgd. Leerzaam en lekker, we hopen thuis familie en vrienden te kunnen verbazen met culinaire hoogstandjes die we gaan maken (waaronder een tomaat omtoveren in een bloem).
Zo dat was ongeveer wel wat ik voor nu kwijt wilde. Vannacht nemen we de nachtbus naar Vientien en daarna naar Bangkok. Onze laatste stop en dan alweer naar huis. We kijken er heel erg naar uit iedereen weer te zien ook al vind ik het ook wel heel jammer dat deze geweldige reis dan is afgelopen. We hopen dat alles goed thuis gaat en tot snel!